یکی از علایم حتمی ظهور خروج سید حسنی است. روایات از چند نفر بهعنوان سید حسنی یاد کردهاند؛ از جمله شخصی که نزدیک ظهور در مکه قیام میکند و بهدست اهل مکه به شهادت میرسد و سرش را برای شام میفرستند. این شخص، همان نفس زکیه ـ یکی از نشانههای حتمی ظهورـ است.
این دو علامت در روایات به عنوان علائم ظهور امام موعود معرفی شده است.
در ابتدا یاد آور میشویم، این طور نیست که تمام کسانی که به ملاقات حضرت مشرف شدهاند، در ابتدا حضرت را نشناختهاند، چهبسا افرادی که از همان ابتدا امام عصر را شناخته و با او انس داشتهاند؛ همانند سید بحرالعلوم و مقدس اردبیلی
و... .
وجود مبارک امام زمان(عج) انسان کامل عصر ماست و وجود انسان کامل از آن جهت که مظهر اسم اعظم الهی است، واجد تمام کمالات است و بر همین اساس، امام معصوم مایه تأمین حیات معنوی و سرچشمه آب زندگانی است: (اِعلَموا اَنَّ اللهَ یُحی الارضَ بَعدَ مَوتِها)(1)؛ خداوند زمین را پس از مردنش زنده میکند و زندگی مرهون آب است: (وجَعَلنا مِنَ الماءِ کُلَّ شیءٍ حَی)(2) و امام معصوم(علیهالسلام) همان چشمه زلالی است که سرزمین دلها با آن زنده میشود.
امام علی
امیرالمؤمنین (علیه السلام) در خطبه های متعددی سخن از انحرافات و نابسامانی های پیش از ظهور پیامبر(صلی الله علیه و آله) به میان می آورد و اوضاع اجتماعی دوران جاهلیت را به بیان های مختلفی متذکر می شود. از آن جمله می فرماید:
سدیر صیرفی گوید: با برخی از اصحاب بر امام صادق (علیه السلام) وارد شدیم، او را نشسته بر خاک دیدیم، در حالی که عبایی خشن با آستین کوتاه پوشیده و با قلبی سوخته، همچون مادر فرزند از دست داده، میگریست، رنگ چهره اش تغییر کرده و اندوه از گونه های مبارکش پیدا بود و اشکهایش، لباسش را خیس کرده بود وناله می کرد