گرامي داشت اربعين سالار شهيدان حضرت حسين بن علي (ع) در ميان شيعيان آن حضرت از اهميت و ارزش ويژه اي برخوردار است. از ديدگاه بسياري از صاحب نظران و مورخان شيعه و اهل سنت، مبناي تاريخي چنين بزرگداشتي، ورود اهل بيت به كربلا در اولين اربعين حسيني (سال 61 هجري) و دفن سرهاي مطهر شهيدان بويژه سر مقدس امام حسين (ع) در كنار پيكرهاي مطهر آنهاست.
جمعي اندك از مورخان و صاحب نظران نيز بر اين عقيده اند كه نظريه ياد شده از اعتبار تاريخي لازم برخوردار نيست، بلكه مبناي بزرگداشت اين روز ورود جابر و عطيه به كربلاست.
گرامي داشت اربعين سالار شهيدان حضرت حسين بن علي (ع) در ميان شيعيان آن حضرت از اهميت و ارزش ويژه اي برخوردار است. از ديدگاه بسياري از صاحب نظران و مورخان شيعه و اهل سنت، مبناي تاريخي چنين بزرگداشتي، ورود اهل بيت به كربلا در اولين اربعين حسيني (سال 61 هجري) و دفن سرهاي مطهر شهيدان بويژه سر مقدس امام حسين (ع) در كنار پيكرهاي مطهر آنهاست.
جمعي اندك از مورخان و صاحب نظران نيز بر اين عقيده اند كه نظريه ياد شده از اعتبار تاريخي لازم برخوردار نيست، بلكه مبناي بزرگداشت اين روز ورود جابر و عطيه به كربلاست.
پيشواي دوم جهان تشيع، اولين ثمره زندگي مشترك علي عليه السلام و فاطمه عليهاالسلام در نيمه ماه مبارك رمضان سال سوم هجري در «مدينة الرسول » ديده به جهان گشود
اسلام که آخرین و کاملترین ادیان آسمانی است به مسألهی مهدی موعود اهمیت خاصی قائل است و بیشتر از ادیان و مذاهب دیگر آن را تبیین و تشریح کرده است و آیاتی که در قرآن شریف آمده و به این موضوع تفسیر شده زیاد است که از آن جمله آیه 105 از سوره انبیاء و آیه 9 از سوره صف و آیه 55 از سوره نور و آیه 54 از سوره مائده میباشد.(1)