نکته اولي که بايد مطرح شود ، درباره ي معرفت و شناخت امام زمان (ع) است که بر حسب دلايلي که ذکر خواهد شد وظيفه داريم تا درباره ي ائمه (عليهم الاسلام) عموما و درباره ي امام زمان (ع) خصوصا اطلاعاتي داشته باشيم و با شناخت و فهم نسبت به اين رکن رکين دين خودمان ، آگاهي و اعتقاد همراه با بصيرت داشته باشيم .

در دعاى ندبه به آن حضرت «يا ابن طه و المحكمات» خطاب مى كنيم.

مطابق روايات شيعه و سني، امام زمان عليه السلام در حالي که ظاهر او جوان و به سنّ چهل سالگي است ظهور خواهند کرد

در زمان ملاعلی کنی، لحاف‌دوزی بود که مورد توجه حضرت ولی‌عصر(عج) قرار داشت. او مکتب نرفته بود اما خداوند نور علم را در سینه‌اش قرار داده بود و این نور علم در اثر بندگی خدا و عبودیت در انسان پیدا می‌شود.

شرايط تاريخي براي انديشه پردازي سياسي شيعه
انديشه هاي سياسي شيعه، از حادثه ي بزرگ غيبت شروع مي شود. دوره ي حضور، مقطعي است كه معصوم (عليه السّلام) در جامعه حضور دارد و او، حاق و عين واقعيت را در امور اخروي و دنيوي بيان مي كند. طبق تفكر شيعه، هر انديشه اي كه خلاف انديشه ي معصوم باشد، بي اعتبار و باطل است.

شاهزاده با اینکه در کاخ می‌زیست و با خاندان امپراطوری زندگی می‌کرد،یک دختر پاک و دانا، بود ‌خود را از آلودگی کاخ شاهان نجات داد، و دست تقدیر او را برای مادری منجی عالم بشریت برگزید.

زیر بنای نبوت و امامت را یک چیز تشکیل می دهد و این دو مقام مانند حلقه های زنجیر به هم متصل هستند؛ و شرایط حاکم برای متصدیان این دو اصل از اصول دین [انبیاء و امامان معصوم (علیهم السلام)] نیز در مواردی مشابه یکدیگر است

اهميت توجه به پيشينه‌ي غيبت آن‌گاه روشن‌تر مي‌شود که مي‌بينيم، در توصيه‌ي امام زمان (عليه السلام) به شيخ صدوق (در عالم رؤيا) حضرت از وي مي‌خواهد تا اين پيشينه را مورد توجه قرار داده و در اين زمينه کتابي تأليف نمايد و در آن غيبت‌هاي انبيا را ذکر کند.1

غيبت صغرا عبارت است از دوران پنهان‌زيستي کوتاه‌مدت حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) که طبق نظر مشهور، با شهادت امام عسکري(عليه السلام) (260ق) آغاز شده و با رحلت چهارمين نايب خاص آن بزرگوار (329ق) به پايان رسيده است که مجموعاً قريب هفتاد سال مي‌شود.