 |
|
|
مهدویت و آخر الزمان
از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که درباره‌ی امام سجاد (علیه السلام) به خداوند متعال عرضه می‌دارد
برخي شبهه كرده اند كه شيعيان براي اثبات امامت امامانشان به روايات اهل سنت متوسل مي‌شوند؛ زيرا در منابع خود روايتي در اين موضوع ندارند.
اولا: مي‌خواستم براي بنده و هر فرد شيعه‌ي ديگري روشن شود كه آيا در منابع خودمان براي اثبات امامت امامان بزرگوار شيعه رواياتي وجود دارد يانه؟ و اگر وجود دارد معتبر هستند يانه ؟
ثانيا: با توجه به اين كه ايام صادقيه را در پيش رو داريم، لطفا در خصوص روايات امامت امام صادق عليه السلام نيز توضيح دهيد.
متشكرم، منتظر پاسخ علمي و هميشگي تان هستم.
عبد العزيز بن باز مفتي اعظم سابق عربستان سعودي، يکي از چهره‌هاي شرسناس وهابيت در زمان معاصر از کساني است که اعتقاد به مهدويت را پذيرفته و احاديث آن را متواتر دانسته است
طرح شبهه:
حضرت علي حضرت عمر رضي الله عنهما را به بهترين وجه ممكن ستوده است، حضرت علي رضي الله عنه در مدح عمر بن الخطاب و بنا به قولي، ابوبكر فرموده است: «لله بلاء فلان... » در روايتي آمده: «لله بلاد فلان».
طرح شبهه:
حضرت علي حضرت عمر رضي الله عنهما را به بهترين وجه ممكن ستوده است، حضرت علي رضي الله عنه در مدح عمر بن الخطاب و بنا به قولي، ابوبكر فرموده است: «لله بلاء فلان... » در روايتي آمده: «لله بلاد فلان».
به اعتقاد شيعيان، يكي از ويژگيهاي ائمه ي طاهرين عليهم السلام بهرهمندی آن شخصیتهای نورانی و عظیم القدر، به اذن خداوند متعال، از علم غیب و آگاهي به امور غيبي است.
جریان وهابيت، شيعه را به خاطر اين عقيده، طاغوت معرفي نموده است. محمد بن عبد الوهاب، در این زمینه، مي‌نویسد:
به اعتقاد شيعيان، يكي از ويژگيهاي ائمه ي طاهرين عليهم السلام بهرهمندی آن شخصیتهای نورانی و عظیم القدر، به اذن خداوند متعال، از علم غیب و آگاهي به امور غيبي است.
جریان وهابيت، شيعه را به خاطر اين عقيده، طاغوت معرفي نموده است. محمد بن عبد الوهاب، در این زمینه، مي‌نویسد:
در روایت عیون و امالی صدوق از ریان بن شبیب روایت شده که گوید در روز اول محرم به محضر امام رضا (ع) رفتم، و آن حضرت به من فرمود: «ای پسر شبیب روزه هستی؟» عرض کردم: «نه…» سپس آن حضرت درباره ی محرم و روز عاشورا و مصیبت جانگداز امام حسین (ع) سخنانی فرمود که از آن جمله بود: ای پسر شبیب براستی که ماه محرم ماهی است که مردم زمان جاهلیت در گذشته به خاطر حرمت آن ماه، ستم و جنگ را در آن حرام می دانستند ولی این امت نه حرمت ماه را نگه داشتند و نه حرمت پیامبر را، که فرزندان او را کشته و زنانش را اسیر کرده و اموالش را به غارت بردند. خدایشان هیچ گاه نیامرزد.
خدايا بر اين مردم گواه باش،جواني كه در ظاهر و باطن وگفتار شبيه ترين مردم به رسولت بود به سوي آنها رفت ما هر گاه مشتاق پيامبرت بوديم به چهره او نگاه مي كرديم.
