تذکر: نویسندهی این مقاله از علمای اهل سنت میباشد که این مقاله را در دفاع از احادیث مهدویت به نگارش درآورده است.
استفاده از مستندات این مقاله برای محققین بسیار مفید خواهد بود.
تذکر: نویسندهی این مقاله از علمای اهل سنت میباشد که این مقاله را در دفاع از احادیث مهدویت به نگارش درآورده است.
هدف از باز نشر این مقاله اثبات این نکته است که بسیاری از علمای اهل سنت نیز معترف به مسألهی مهدویت میباشند. لذا ممکن است بعضی از جزئیات مطالب مقاله دقیقاً منطبق بر عقیدهی شیعه نباشد.
استفاده از مستندات این مقاله برای محققین بسیار مفید خواهد بود.
تذکر: نویسندهی این مقاله از علمای اهل سنت میباشد که این مقاله را در دفاع از احادیث مهدویت به نگارش درآورده است.
هدف از باز نشر این مقاله اثبات این نکته است که بسیاری از علمای اهل سنت نیز معترف به مسألهی مهدویت میباشند. لذا ممکن است بعضی از جزئیات مطالب مقاله دقیقاً منطبق بر عقیدهی شیعه نباشد.
استفاده از مستندات این مقاله برای محققین بسیار مفید خواهد بود.
در مقدمهی بحث باید گفت كه در یك تقسیمبندی كلی، حدیثهای نقل شده از پیامبر (صل الله علیه و آله و سلم) و معصومان (علیهم السلام) به دو دسته تقسیم میشوند؛ حدیث آحاد و حدیث متواتر؛ در تعریف حدیث آحاد گفتهاند: «خبری است كه یك یا چند نفر، آن را نقل كرده باشند-كه به خودی خود و بدون ضمیمه و قرینه- از گفتهی آنان علم به مضمون خبر حاصل نشود» كه اعتبار این حدیث به اندازهای نیست كه علمآور باشد.
از مسائل مهم دربارهی حدیثهای امام مهدی (علیه السلام) این است كه شمار زیادی از صحابهی رسول خدا (صل الله علیه و آله و سلم) راویان این حدیثهایند و این موضوع بر اعتبار و اهمیت حدیثهای مورد بحث میافزاید، حضور دهها نفر از صحابهی آن حضرت در اسناد این حدیثها، و ثبت و ضبط آنها در كتابهای معتبر حدیثی، نشان از جایگاه ویژهی مهدویت دارد كه به نوبهی خود هرگونه تردیدی را در مورد اعتبار این حدیثها میزداید.