تمجید مقام انگلیسی از «موفقیت‌های حقوق بشری» عربستان ^ویژگی

موارد مرتبط

• برخی رابطه‌ها گاهی عیب است و قطع آن رفع عیب به حساب می‌آید/ عربستان زادگاه تروریسم
  در اخبار روز
  توسط انا المهدی
  

  "برخی وقتی می‌شنوند عربستان قطع رابطه کرده و چند کشور جیره خوار به تبعشان اقدامی را انجام داده‌اند، هول می‌شوند و خیال می‌کنند آسمان به زمین آمده است؛ هیچ مهم نیست، برخی رابطه‌ها گاهی برای انسان عیب است و قطع آن رفع عیب به حساب می‌آید".

  به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ «آیت الله مکارم شیرازی» در ابتدای جلسه درس خارج فقه خود در مسجد اعظم قم، بر لزوم حفظ سنت‌های اصیل حوزه‌های علمیه تاکید کرد و فرمودند: یک تفاوتی که نظام آموزشی حوزه با نظام‌های آموزشی دنیا دارد، انگیزه الهی است، ان شاءالله انگیزه ما برای درس خواندن انگیزه الهی است و نباید اجازه داد این انگیزه‌های الهی در حوزه کمرنگ شود.

  این مرجع عالی‌قدر جهان تشیع اضافه کردند: بسیار دردناک است که در ابتدای سال در یک درس به عنوان مثال هفتاد نفر شرکت می‌کنند اما در پایان سال به نصف و یا کمتر می‌رسد، این مساله به هیچ وجه درست نبوده و با رسالت طلبگی سازگار نیست.

  ایشان فرمودند: مطالعه قبل از درس، حضور مستمر در درس، مطالعه بعد از درس و مباحثه از امتیازات منحصر به فرد نظام آموزشی حوزه‌های علمیه است، نگذارید این امتیازان در حوزه کمرنگ شود.

  آیت الله مکارم شیرازی تاکید کردند: بزرگان حوزه با همین نظام آموزشی که حتی امتحان هم در آن وجود نداشت به قله‌های رفیع رسیده‌اند؛ حوزه با همین نظام آموزشی شیخ طوسی‌ها، علامه‌ها و شیخ انصاری‌ها پرورش داد و این محقق نمی‌شود مگر این که همان انگیزه و احساس مسؤولیت الهی وجود داشته باشد.

  این استاد دروس خارج حوزه در بخش دیگری از سخنان خود به مساله قطع روابط دیپلماتیک برخی کشورها با جمهوری اسلامی ایران اشاره و آن را مساله ای ندانستند که برخی به خاطر آن نگران شده‌اند.

  ایشان بیان داشتند: برخی وقتی می‌شنوند عربستان قطع رابطه کرده و چند کشور جیره خوار به تبعشان اقدامی را انجام داده‌اند، هول می‌شوند و خیال می‌کنند آسمان به زمین آمده است؛ هیچ مهم نیست، برخی رابطه‌ها گاهی برای انسان عیب است و قطع آن رفع عیب به حساب می‌آید.

  آیت الله مکارم شیرازی ابراز داشتند: این که چند مزدور پول بگیرند و به دنبال سعودی‌ها حرکات ناموزونی انجام دهند، چندان اهمیتی ندارد؛ آن هم کشورهایی که هیچ نقشی در دنیا ندارند و دولت‌هایی ناتوان و ضعیف محسوب می‌شوند؛ این‌ها چیزی نیست که در روحیه ملت ما تأثیر بگذارد.

  معظم له فرمودند: روزی می‌رسد که همین‌ها با التماس بر می‌گردند و تقاضای ارتباط و برقراری روابط دیپلماتیک می‌کنند، دنیا در پی اعدام عالم شجاع و بیگناه این‌ها را محکوم کرد گفتند کاری کنیم که این اثر برچیده شود و آمدند این بازی را راه انداختند؛ تعرض و تخریب برخی اماکنشان نیز بهانه به دستشان داد که البته همه مسؤولان این حرکت را نادرست خواندند و از پیگیری این مساله خبر دادند.

  ایشان بیان کردند: امروز پرده‌ها کنار رفته و باطن سعودی‌ها هویدا شده است، یکی از مطبوعات غربی نوشته بود عربستان سعودی نفت، خرما و تروریسم صادر می‌کند، برای غربی‌ها نیز این مساله به وضوح ثابت شده است.

  آیت الله مکارم شیرازی با بیان این که زادگاه و کانون تروریست‌ها عربستان سعودی است، فرمودند: اندیشه‌های تکفیری همچنان در مدارس این کشور تدریس می‌شود؛ علما باید ریشه‌های این اندیشه را با استدلال و منطق بزنند، تا افراد فریب آنها را نخورند. ما به سهم خودمان اقداماتی انجام داده‌ایم و در آینده نیز فعالیت‌هایی را انجام خواهیم داد.

  این مرجع تقلید شیعیان یادآورشدند: ریشه تمام مشکلاتی که در منطقه داریم به وهابیت تکفیری بر می‌گردد؛ این‌ها تا این اعتقادات را رها نکنند و به صفوف امت اسلام برنگردند مشکل پا برجا خواهد بود.

  ایشان خاطرنشان کردند: البته دشمن نیز به این مسائل دامن می زند؛ آن‌ها با ترفند جنگ مذهبی و جنگ شیعه و سنی می‌خواهند اهداف و نقشه‌های شوم خود را عملی کنند؛ امیدواریم به لطف و عنایت خدای متعال همه مسلمانان از خواب غفلت بیدار شوند و با وحدت و همدلی دشمنان را نا امید کنند.
• انتظار و اميد دو اصل در فرهنگ شيعه
  در مهدی در لسان علما
  توسط انا المهدی
  

  شادابي و پويايي بشر در طول دوران زندگي فردي و اجتماعي، مرهون نعمت «اميد» و «انتظار» است. 

   

   

   

  اگر انسان، به آينده اميدي نداشته باشد، زندگي برايش مفهوم چنداني نخواهد داشت. آنچه انسان را به زندگي اميدوار مي‌كند و آن را جاذبه‌دار مي‌سازد و نگراني‌ها و ناراحتي‌ها را براي او آسان مي‌نمايد، انتظار و اميد به آينده‌اي روشن و رشدآفرين است که در آن، به تمام نيازهاي روحي و جسمي او به طور کامل پاسخ داده شود. آدمي در پرتو همين انتظار و اميد، رنج‌ها و گرفتاري‌ها را تحمل مي‌كند و با كشتي اميد و آرزو در درياي متلاطم و طوفان‌زاي زندگي، به سير خود ادامه مي‌دهد.
  انتظار و فرهنگ شيعه
  
  شيعه، با بهره‌گيري از آموزه‌هاي اهل بيت(عليهم السلام)، اين اميد و انتظار به آينده را در متعالي‌ترين نوع خود، فراراه انسان‌هاي آزادانديش و آزادي‌خواه قرار داده است.
  معناي لغوي و اصطلاحي «انتظار فرج»
  «انتظار»، در لغت به معناي چشمداشت و چشم‌به‌راه بودن1 است؛ اما در اصطلاح، به معناي چشم‌به‌راه بودن براي ظهور واپسين ذخيرة الهي و آماده شدن براي ياري او در برپايي حکومت عدل و قسط در سراسر گيتي است.
  به بيان ديگر، «كيفيتي‌ روحي‌ است‌ كه‌ باعث‌ به‌ وجود آمدن‌ حالت‌ آمادگي‌ (انسان‌ها) براي‌ آنچه‌ انتظار دارند، مي‌شود و ضد آن‌، يأ‌س‌ و نااميدي‌ است. هر چه‌ انتظار بيشتر باشد و هر چه شعلة آن فروزان‌تر و پر فروغ‌تر باشد، تحرک و پويايي او و در نتيجه آمادگي‌ نيز بيشتر خواهد بود».2
  «فَرَج» به معناي «گشايش» است. انتظار فرج، برخاسته از فطرت کمال جوي بشري است؛ اگر چه عوامل ديگري نيز مي‌تواند منشأ انتظار باشد.
  يکي از انديشوران معاصر، با بيان اين که برخي دوست دارند حالت انتظار را يك مسأله رواني ناشي از حرمان در اقشار محروم جامعه وتاريخ تفسير كنند وحالت فرار از واقعيت گرانبار يا مشقّت‏ها به سوي تصور آينده‏اي كه محرومان در آن بتوانند تمام حقوق از دست‌رفته وسيادتشان را بازپس گيرند، نوشته است: «اين گمانه، نوعي خيالبافي يا نوعي گريز از دامن واقعيت به آغوش تخيل است». 3
  بر خلاف گمان برخي که انديشة مهدويّت را ساختة شيعه مي‌دانند، باور داشت مهدويّت نه فقط به پيروان اهل بيت(عليهم السلام) اختصاص ندارد، بلكه بخش مهمي از عقايد اسلامي و يكي از مسايل مهم و ريشه‌اي در اصول اسلامي به شمار مي‌آيد كه بين تمام گروه‌ها و مذاهب اسلامي بر اساس بشارت‌هاي قرآن مجيد و آموزه‌هاي پيامبر اکرم(صلي الله عليه و آله وسلم)، شكل گرفته است. روايت‌هاي مربوط به حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) ـ همان‌گونه که در منابع شيعه آمده است ـ در بسياري از كتاب‌هاي معروف اهل سنّت نيز آمده است.4
  بنابراين، باور به پيروزي نهايي نيروي حقّ، صلح و عدالت بر نيروي باطل، ستيز و بيداد، گسترش جهاني ايمان اسلامي، استقرار کامل و همه‌جانبة ارزش‌هاي انساني، تشکيل مدينة فاضله و جامعة آرماني و سرانجام، اجراي اين ايدة عمومي و انساني به وسيلة شخصيتي عالي قدر که در روايات اسلامي، از او به «مهدي» تعبير شده است، برخاسته از چشمه سار وحي است؛ از اين رو انتظار آن دوران، علاوه بر آن که در مجموعة باورهاي تمام پيروان اديان آسماني به چشم مي‌خورد، بين مسلمانان نيز از اهميّت ويژه‌اي برخوردار است.
  جايگاه انتظار در فرهنگ شيعه ‏
  در يک بررسي کوتاه، رواياتي كه سخن از انتظار گفته‏اند، به دو دسته كلي تقسيم مي‏شود:
  1. انتظار فرج به معناي عامّ
  در اين معنا، آموزه‌هاي ديني بر آن است تا افزون بر بيان فضيلت «گشايش عمومي» و اميد به آينده، و سوق انسان‌ها به اين عرصه، نوميدي را نيز مورد نکوهش قرار داده، از ورود جوامع بشري به آن جلوگيري كند.
  اهتمام آموزه‌هاي اسلامي در بيان معناي عام انتظار و اميد، تا بدان حد بوده که از آن با بلندترين عنوان‌ها ياد نموده، ارزش‌هاي شگفت‌آوري براي آن ذکر کرده است. برخي از اين عنوان‌ها بدين قرار است.
  1ـ1. عبادت و بندگي
  قرآن و اهل بيت(عليهم السلام)، به ما مي‌آموزند که هدف از آفرينش، بندگي خداوند است.5
  رسول گرامي اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) يکي از نمودهاي اين بندگي را انتظار گشايش دانسته، مي‌فرمايد:
  اِنتِظارُ الفَرَجِ عِبَادَةٌ؛ 6
  انتظار فرج عبادت است.
  از آن‌جا که بيشتر عبادت‌ها در شمار رفتار انسان است، مي‌توان نتيجه گرفت اين‌جا نيز مقصود از انتظار، مجموعه رفتاري خاص است.
  1ـ2. برترين عبادت
  برخي عبادت‌ها بر برخي ديگر برتري دارد؛ از اين رو انجام آن، افزون بر آن، که مورد تأکيد آموزه‌هاي ديني است، از پاداش افزون‌تري نيز برخوردار است و نقش آن، در سازندگي انسان بيشتر است.
  رسول گرامي اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) پس از آن که انتظار فرج را در زمرة عبادت‌هاي خداوند دانسته است، آن را يکي از برترين عبادت‌ها برشمرده، مي‌فرمايد:
  اَفضَلُ العِبادَةِ اِنتِظارُ الفَرَجِ؛7
  برترين عبادت انتظار فرج است.
  1ـ3. برترين کارها
  گاهي آن را برترين كارهاي امت پيامبر خاتم(صلي الله عليه و آله وسلم) معرفي مي‌كند.
  رسول گرامي اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) در اين‌باره مي‌فرمايد:
  اَفْضَلُ اَعْمالِ اُمَّتِي اِنتظارُ الفَرَجِ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ؛8
  برترين کارهاي امت من، انتظار فرج از جانب خداوند است.
  1ـ4. فرج بودن خود فرج
  امروزه، از نظر دانش روانشناسي ثابت شده است اميد داشتن، نقش بسيار مهمي در رفتارهاي اجتماعي دارد. به بيان ديگر انتظارِ آينده‌اي روشن و درخشان، باعث مي‌شود زندگي كنوني انسان نيز از روشنايي و پويايي برخوردار شود.
  در برخي روايات مربوط به انتظار فرج به اين حقيقت ارزشمند، اين‌گونه اشاره شده است که خود انتظار فرج، نوعي فرج و گشايش است.
  در اين‌باره امام سجّاد(عليه السلام) فرمود:
  اِنتِظارُ الفَرَجِ مِنْ اَعظَمِ الفَرَجِ؛9
  انتظار گشايش، خود از بزرگ‌ترين گشايش‌ها است.
  1ـ5. برترين جهاد
  در آموزه‌هاي ديني، جهاد و کوشش در راه خدا، يکي از مهم‌ترين رفتارهاي فردي و گروهي مسلمانان معرفي شده است. آيات فراواني از قرآن و روايات بسياري از معصومان(عليهم السلام) به حقيقت اين رفتار ارزشمند اشاره كرده است.
  درباره اهميّت انتظار فرج ـ افزون بر آنچه مورد اشاره قرار گرفت ـ به رواياتي بر مي‌خوريم که بسي شگفتي آور است و آن، اين که انتظار را فقط «جهاد» که «برترين جهاد» دانسته است. از اين نوع روايات نيز به خوبي استفاده مي‌شود انتظار، از نوع عمل است.
  رسول گرامي اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) برترين جهاد بودن انتظار فرج را اين‌گونه بيان فرموده است:
  اَفْضَلُ جِهادِ اُمَّتي اِنْتِظارُ الفَرَجِ؛10
  برترين جهاد امت من انتظار گشايش است.
  در مقابل آموزه‌هاي بالا، يأس و نااميدي از رحمت پروردگار، به شدت مذمت شده و در شمار گناهان بزرگ به حساب آمده است.11
  2. انتظار فرج به معناي خاص
  در اين معنا، انتظار به معناي چشم‌به‌راه بودن آينده‌اي با تمام ويژگي‌هاي يک جامعه، مورد رضايت خداوندي است که يگانه مصداق آن دوران حاکميت آخرين ذخيرة الهي وجود مقدّس حضرت ولي عصر(عجل الله تعالي فرجه الشريف) است.
  برخي سخنان معصومان(عليهم السلام) در اين‌باره اين‌گونه است:
  امام باقر(عليه السلام) ـ آن‌گاه كه دين مورد رضايت خداوند را تعريف مي‏كند ـ پس از شمردن اموري مي‌فرمايد:
  ...وَالتَّسْلِيمُ لِاَمْرِنا وَالوَرَعُ وَالتَّواضُعُ وَاِنتِظارُ قائِمِنا... ؛ 12
  ... و تسليم به امر ما، و پرهيزکاري و فروتني، و انتظار قائم ما....
  امام صادق(عليه السلام) فرمود:
  عَلَيْكُمْ بِالتَّسْليمِ وَالرَّدِّ اِلينا وَاِنْتظارِ اَمْرِنا وَامْرِكُمْ وَفَرَجِنا وَفَرَجِكُم؛13
  بر شما باد به تسليم و رد امور به ما و انتظار امر ما و امر خودتان و فرج ما و فرج خودتان.
  از روايات انتظار ظهور حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) به دست مي‏آيد انتظار ظهور حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) نه فقط راه رسيدن به جامعه موعود است؛ بلكه خود نيز موضوعيت دارد؛ بدان معنا كه اگر كسي در انتظار راستين به سر برد، تفاوتي ندارد كه به مورد انتظار خويش دست يابد يا دست نيابد.
  در اين‌باره شخصي از امام صادق(عليه السلام) پرسيد: «چه مي‏فرماييد درباره كسي كه داراي ولايت پيشوايان است و انتظار ظهور حكومت حق را مي‏كشد و در اين حال از دنيا مي‏رود؟»
  حضرت(عليه السلام) در پاسخ فرمود:
  هُوَ بِمَنزِلَةِ مَنْ كانَ مَعَ القائِمِ فِي فُسطاطِهِ». ثُمَ سَكَتَ هَنيئةً، ثُمَ قالَ: «هُوَ كَمَنْ كانَ مَعَ رُسولِ اللّه؛14
  او همانند كسي است كه با حضرت قائم(عجل الله تعالي فرجه الشريف) در خيمه او باشد». سپس كمي سكوت كرد و فرمود: «مانند كسي است كه با پيامبر اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) در مبارزاتش همراه بوده است».
  پي نوشت ها:
  1. ر.ک: دهخدا، علی اکبر, لغتنامه, کلمه انتظار.
  2. ر.ک: موسوي‌ اصفهاني، محمّد تقي‌، مكيال‌ المكارم، ترجمه:‌ مهدي‌ حائري‌ قزويني، ج‌ 2، ص‌ 235.
  3. آصفي، محمّد مهدي‌ ‌, مقالة انتظار پويا, فصلنامه انتظار, ش 6.
  4. ر.ک: ناصری، محمد امير، الامام المهدی فی الاحاديث المشترکة بين السنة و الشيعة.
  5. ذاريات(51): آية 56.
  6. اربلی، كشف‏ الغمة في معرفة الائمة، ج 2، ص 101؛ شيخ طوسي، أمالي، ص 405.
  7. شيخ صدوق، كمال‏الدين و تمام النعمة، ج 1، ص 287؛ ر.ك: ترمذي، سنن، ج 5، ص 565.
  8. شيخ صدوق, عيون اخبارالرضا (عليه السلام)، ج2، ص36؛ شيخ صدوق, كمال الدين و تمام النعمة، ج 2، ص 644
  9. طبرسی، احمد بن علی، احتجاج، ج 2، ص 317؛ شيخ صدوق, كمال الدين و تمام النعمة، ج 1، ص 319.
  10. حرانی، حسن بن علی, تحف‏العقول، ص 37.
  11. ر.ک: سوره يوسف(12): آية 87.
  12. شيخ كلينی، كافي، ج 2، ص 23، ح 13.
  13. كشي، محمدبن عمر، رجال كشي، ص 138.
  14. برقي، احمد بن محمدبن ‏خالد، محاسن، ج 1، ص 173؛ علامه مجلسی, بحارالانوار، ج 52، ص 125.
  نويسنده:خدامرلد سلیمیان
  درسنامه مهدویت2-ص202تاص207

   

   

   
• منظور از انتظار عام و انتظار خاص چيست ؟
  در مهدی در روایات معصومین
  توسط انا المهدی
  

  انتظار عام
  در بين احاديث اسلامي که از طريق شيعه و سني به دست ما رسيده، اشاره به دو نوع انتظار شده است: يکي انتظار عام، که از آن، انتظار فرج به صورت مطلق تعبير شده است. و ديگري انتظار خاص، که از آن، انتظار ظهور حضرت مهدي عليه السلام بالخصوص تعبير گرديده است. اين تعبير عمدتا در روايات شيعه وارد شده است. از باب نمونه در رابطه ي با دسته ي اول از روايات مي خوانيم:
  
  

   

   

   

   

   

   

   

  1- رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: «أفضل العباده انتظار الفرج»؛ (1) «برترين عبادت انتظار فرج است».
  انتظار عام و انتظار خاص 
  
  2- رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: «انتظار الفرج عباده، أفضل اعمال امتي انتظار فرج الله عزوجل»؛ (2) «انتظار فرج عبادت است. افضل اعمال امت من انتظار فرج خداوند عزوجل است».
  3- رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: «افضل العباده الصبر و الصمت و انتظار الفرج»؛ (3) «برترين عبادت، صبر و سکوت و انتظار فرج است».
  4- شيخ صدوق به سندش از احمد بن محمد بن ابي نصر از امام رضا عليه السلام نقل مي کند که فرمود: «چقدر نيکوست صبر و انتظار فرج، آيا نشنيده اي گفتار خداوند عزوجل را که فرمود، «و ارتقبوا اني معکم رقيب» (4) و «فانتظروا اني معکم من المنتظرين»؛ (5) «پس بر شما باد به صبر، زيرا فرج بعد از يأس و نااميدي است، به راستي کساني که قبل از شما زندگي مي کردند از شما صبورتر بودند». (6)
  5- مجلسي در «بحارالانوار» از امام صادق عليه السلام نقل مي کند که فرمود: «من دين الأئمه الورع، و العفه، و الصلاح ... و انتظار الفرج بالصبر»؛ (7) «از دين ائمه پرهيزکاري، عفت، رستگاري ... و انتظار فرج همراه با صبر است».
  6- ترمذي به سندش از رسول خدا صلي الله عليه و آله نقل مي کند که فرمود: «سل الله من فضله، فان الله يحب أن يسأل. و أفضل العباده انتظار الفرج»؛ (8) «از فضل خدا بخواهيد زيرا که خداوند سؤال کننده از خود را دوست دارد. و برترين عبادت انتظار فرج است».
  7- شيخ صدوق از امام جواد عليه السلام نقل مي کند که فرمود: «افضل اعمال شيعتنا انتظار الفرج. من عرف هذا الامر فقد فرج الله عنه بالانتظاره»؛ (9) «برترين اعمال شيعيان ما انتظار فرج است. هر کس از اين امر اطلاع داشته باشد خداوند به جهت انتظارش گرفتاري را از او برطرف مي کند».
  حال در اينجا اين سؤال مطرح است که مراد از فرج در اين روايات چيست که انتظار آن افضل عبادات شمرده شده است؟ و انتظار فرج چه اثري دارد که اين همه براي آن اهميت قائل شده اند؟ آيا مراد به انتظار فرج همان انتظار فرج حضرت مهدي عليه السلام است که در اين روايات متعلق و مورد آن به جهت وضوح بيان نشده است؛ زيرا در احاديث ديگر از شيعه و سني به شخص منجي نيز اشاره شده است که او مهدي اين امت از نسل رسول خدا صلي الله عليه و آله مي باشد؟ و يا اين که مراد به انتظار فرج، کلي و عام است؟ به اين معنا که فرج و گشايش و نجات شيعه بلکه تمام مظلومين عالم از ظلم و بي عدالتي و شرک و فساد و تبعيض و بي ديني امري بسيار مطلوب است، و لذا انتظار آن نيز از باب اين که شخص منتظر را مستعد و زمينه ساز آن فرج مي کند افضل عبادات است. و اين منافاتي ندارد با رواياتي که صاحب آن فرج حقيقي را نيز نام برده و مشخص کرده است؟ اين سؤال را بعد از نقل روايات خاص پاسخ خواهيم داد.
  انتظار خاص
  با مراجعه به برخي از روايات مشاهده مي کنيم که مقصود از فرج همان فرج آل محمد عليهم السلام و ظهور مهدي موعود عليه السلام است.
  1- شيخ صدوق رحمه الله به سندش از امام علي عليه السلام نقل مي کند که فرمود: «المنتظر لأمرنا کالمتشحط بدمه في سبيل الله»؛ (10) «کسي که منتظر امام ما (مهدي عليه السلام) باشد به مانند کسي مي ماند که در راه خدا در خون خود غوطه ور است».
  2- و نيز به سندش از امام صادق عليه السلام نقل مي کند که مي فرمايد: «طوبي لشيعه قائمنا، المنتظرين لظهور غيبته، و المطيعين له في ظهوره، اولئک أولياء الله الذين لا خوف عليهم و لا يحزنون» (11)؛ «خوشا به حال شيعيان قائم ما، کساني که منتظر ظهور غيبت اويند، و کساني که هنگام ظهورش مطيع او خواهند بود، آنان اولياي خدايند، آن کساني که خوف بر آنان نبوده و محزون نخواهند بود».
  جمع بين روايات
  روايات عام و کلي گرچه اشاره به مصداق واقعي منجي و کيفيت و چگونگي فرج و خصوصيات کسي که فرج حقيقي را در سطح کل جامعه پياده خواهد کرد، نکرده است، ولي با مراجعه به روايات ديگر ـ از باب اين که احاديث يکديگر را تفسير مي کنند ـ پي مي بريم که مراد به فرج در روايات شيعه و سني همان فرج آل محمد عليهم السلام است که در آخر الزمان تحقق پيدا کرده و زمين به واسطه ي آن پر از عدل و داد مي شود همان گونه که پر از ظلم و جور شده باشد.
  تفاوت اساسي بين دو نوع انتظار
  بين دو نوع انتظار، انتظار کلي و عام، و انتظار خاص، و خصوصا خاص الخاص تفاوت اساسي وجود دارد؛ زيرا کسي که معتقد به اصل فرج است بدون آن که آن فرج بخش و نجات دهنده را در قيد حيات و در کنار خود ببيند واحساس کند و نيز او را ناظر اعمال خود بداند چندان تأثيري در وجود او ندارد. به خلاف کسي که معتقد است که اولا او از ذريه ي پيامبر صلي الله عليه و آله است. و ثانيا: او موجود است و تمام اعمال و رفتار مردم، خصوصا شيعيانش در تحت نظر اوست، و هنگام گرفتاري ها به داد آن ها رسيده و آن ها را مراعات و مراقبت خواهد نمود، اعتقاد به اين چنين منجي، و انتظار ظهور چنين شخصي تأثير بسياري در روحيه ي انسان منتظر دارد، تأثيري که قابل مقايسه با تأثير نوع اول از انتظار نيست. شيعه به جهت اعتقاد به اين نوع انتظار هميشه در طول تاريخ زنده است و هيچ گاه اميد خود را از دست نمي دهد. شيعه هميشه خود را در کنار منجي و مصلح کل احساس مي کند... .
  پی نوشت:
  1. بحارالانوار، ج 52، ص 25، ح 11.
  2. بحارالانوار، ج 52، ص 122، ح 2، جامع الصغير، ج 1، ص 416، کنزالعمال، ج 3، ص 273، ح 6509.
  3. تحت العقول، ص 201.
  4. سوره هود، آيه 93.
  5. سوره اعراف، آيه 71.
  6.کمال الدين، ص 645، حديث 5.
  7. بحارالانوار، ج 52، ص 122، ح 1.
  8. سنن ترمذي، ج 5، ص 225، ح 3642.
  9. کمال الدين، ص 384، ح 1.
  10. کمال الدين، ص 645، ح 6.
  11. کمال الدين، ص 357، ح 54.
  منبع: کتاب وظايف ما در عصر غيبت

   

   

   

   

   

   

   
• سخن امام صادق(ع) درباره مقام منتظران ظهور حجت خدا(عج)
  در مهدی در روایات معصومین
  توسط انا المهدی
  

  امام جعفر صادق عليه‌‏السلام فرمودند:

   

   

   

  نزديك‏ترين حالت بندگان به خدا و خشنودى او از آنها هنگامى است كه حجّت خدا در ميان آنها نباشد و براى آنها ظاهر نشود و آنها محـل او را ندانند. ولى در عين حال معتقد باشند كه حجّت خدا هست، و در اين زمان شب و روز در انتظار فرج باشند.

  متن حدیث:

  عَنْ اَبى عَبْدِاللّه‏ِ عليه ‏السلام قالَ: اَقْرَبُ ما يَكُونُ الْعِبادُ اِلَى اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ وَاَرْضى ما يَكُونُ عَنْهُمْ، اِذَا افْتَقَدُوا حُجَّةَ اللّه‏ِ، فَلَمْ يَظْهَرْ لَهُمْ، وَلَمْ يَعْلَمُوا بِمَكانِهِ، وَهُمْ فى ذلِكَ يَعْلَمُونَ اَنَّهَ لَمْ تَبْطُلْ حُجَّةُ اللّه‏ِ، فَعِنْدَها فَتَوَقَّعُوا الْفَرَجَ كُلَّ صَباحٍ وَ مَسآءٍ.

   

  بحارالانوار،جلد52،صفحه 145

   

   

   
• حضرت مهدى (عج) در حدیث قدسى چگونه بيان شده است ؟
  در مهدی در روایات معصومین
  توسط انا المهدی
  

   

   

   

  خداوند فرمود: «اى پیامبر! بوسیله تو و پیشوایان از نسل تو بر بندگان خویش رحمت مى آورم، و به وسیله قائم از بین شما، زمین خود را با تسبیح و تقدیس و تهلیل و تکبیر و بزرگداشت مقام الوهیّت، آباد مى سازم.

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

  و به وجود او زمین را از دشمنانم پاک مى کنم و آن را میراث اولیاى خویش قرار مى دهم، و به وسیله او کلمه توحید را تعالى بخشیده، کلمه کافران را به سقوط مى کشانم، و به دست او و با علم خود سرزمین ها و دل بندگانم را حیاتى تازه مى بخشم و گنج ها و ذخیره هاى پنهان را به مشیت خود برایش آشکار مى سازم.
  و با اراده خود او را بر نهانى ها و مکنونات قلبى دیگران آگاه مى گردانم و با فرشتگان خود او را یارى مى رسانم تا در اجراى فرمان من و تبلیغ دین من مددکار او باشند. او به حقیقت ولىّ من است و به راستى هدایتگر بندگان من مى باشد.»(1)
  2 ـ امام باقر(علیه السلام) در وجه نامگذارى حضرت «مهدى (علیه السلام)» به «قائم آل محمد(صلى الله علیه وآله وسلم)» حدیثى قدسى روایت فرمود: «زمانى که جدم حسین که صلوات خدا بر او باد به شهادت رسید، فرشتگان با گریه و زارى به درگاه خداوند عزوجلّ نالیدند و گفتند: پروردگارا! آیا از آنان که برگزیده و فرزند برگزیده تو را، و امام انتخاب شده از بین خلق را کشتند، در مى گذرى؟!
  خداوند به آنان وحى فرمود که: «فرشتگان من آرام گیرید. سوگند به عزّت و جلالم که از آنان انتقام مى گیرم اگرچه بعد از گذشت زمانى طولانى باشد.» سپس فرزندان از نسل حسین (علیه السلام) را که پس از او به امامت مى رسند به ملائکه نشان داد و آنان شاد شدند.
  در بین این پیشوایان، یک نفرشان به نماز ایستاده بود «فإذا احدهم قائم یصلّى فقال اللّه عزّوجلّ: بذلک القائم أنتقم منهم.» خداوند عزّوجلّ فرمود: به وسیله آن «قائم» از دشمنان و قاتلان حسین(علیه السلام)انتقام مى گیرم.»(2

  پی‌نوشت‌: 1- بحارالانوار ج 51 ص 66
  2- مدرک پیش صفحه