از دیدگاه عقل تنها فقها و مجتهدان جامع شرایط، میتوانند رهبری و سرپرستی جامعه را عهدهدار باشند؛ چراکه جامعه اسلامی باید بر اساس دستورهای دین اداره شود؛
در ابتدا باید توجه داشت که هر چند سلسله نبوت با پیامبری رسول گرامی اسلام خاتمه یافته، ولی ختم نبوت، ختم راهنمایی الهی (وحی) است و نه ختم رهبری الهی (یعنی امامت)؛ چرا که امامت و نبوت، دو منصب و دو شأن هستند که احیاناً قابل تفکیکند.[۱]