دسته اول روایاتی هستند که مسأله رجعت امام حسین علیه‌السلام و دیگر امامان 7علیهم‌السلام را بیان نموده‌اند.
دسته دوم روایاتی هستند که می‌گویند: «چون قائم آل‌محمد از دنیا برود و یا شهید شود، چهل روز پس از آن قیامت برپا می‌گردد و مردگان از گورها به در می‌آیند و برای حساب جزای محشر آماده می‌گردند و خداوند از آنچه واقع می‌شود داناتر و ولی توفیق و صواب است».[۱]
شیخ حر عاملی رحمه‌الله در کتاب «ایقاظ» درصدد جمع کردن بین دو دسته روایات برآمده و می‌نویسد:
شاید چهل روز ایام رجعت باشد و این عدد اشاره به کمی دوران حضرتش باشد؛ چون مقدار زیاد را به هفتاد و مقدار کم را با اعداد کمتر، معرفی می‌کنند و یا اینکه هر روزی برابر هزار سال باشد؛ چنان که خداوند متعال می‌فرمایند: «یک روز نزد پروردگارت مثل هزار سالی است که شما می‌شمارید» و شاید مراد از قیامت در روایات دسته دوم، قیامت صغرا یعنی رجعت باشد و البته اطلاق قیامت بر رجعت مانعی ندارد، ممکن است قیامت بر هر دو اطلاق شود.[۲]
پی‌نوشت‌ها
۱.الارشاد، شیخ مفید، ص۷۰۸.
۲. الایقاظ من الهجعة فی البرهان علی الرجعة، شیخ حر عاملی، ص۴۰۰.
