عمر بن سعد نامه ای بدین مضمون از عبیدالله دریافت کرد که: با سپاهیان خود بین امام حسین(ع) و اصحابش و آب فرات فاصله بینداز، به طوری که حتی قطره ای آب به امام(ع) نرسد، همان گونه که از دادن آب به عثمان بن عفان خودداری شد! عمر بن سعد 500 سوار را در کنار شریعه ی فرات مستقر کرد. یکی از آنها فریاد زد: ای حسین!... به خدا سوگند که قطره ای از این آب را نخواهی آشامید تا از عطش جان دهی!
حضرت فرمود:« خدایا! او را از تشنگی هلاک کن و هرگز او را مشمول رحمتت قرار مده.» حمید بن مسلم می گوید به چشم خود دیدم که نفرین امام(ع) عملی گشت.
* امام حسین(ع) سپاه دشمن را چنین نفرین کرد:
بار خدایا! باران آسمان را از اینان دریغ کن، و بر ایشان تنگی و قحطی( همچون سالهای قحطی یوسف در مصر) پدید آور و آن غلام ثقفی(حجاج بن یوسف) را بر ایشان بگمار تا جام زهر به ایشان بچشاند. زیرا آنها به ما دروغ گفتند و ما را خوار ساختند و خداوند( به توسط آن غلام) انتقام من و اصحاب و اهل بیت و شیعیان مرا از اینان بگیرد.
مرثیه ای بر شش ماهه کربلا حضرت علی اصغر (ع)
وقتی ماهی از آب جدا می شود شروع می کند به بالا و پایین پریدن ، بعد از لحظاتی خودش را آرام حرکت می دهد .
لحظات بعد فقط لب هایش را تکان می دهد
ای فدای غنچه لبهایت علی انبیا محو تماشایت علی
اصغرم شیرین زبانی می کنی با تلظی جان ستایی می کنی
امام صادق (علیه السلام) فرمود : بالاترین اعمال خنک کردن جگر تشنه است .
لذا حرمله با تیری گلوی کوچک علی اصغر (علیه السلام) را نشانه رفت .
قنداقه بیتاب اصغر را به سوی آسمان بلند کرد و قطرات خون گلویش را به خدا بخشید و چشم از خنده او بست .
یا علی اصغر فدای خنده ات من شدم بابا دگر شرمنده ات
با غلاف شمشیر قبری کوچک در پشت خیام کند تا او را در میانش بگذارد که ناگاه صدایی حزین آمد ...
آقا ... بگذار یکبار دیگر روی کودکم را ببینم .
