انتظار عام
در بين احاديث اسلامي که از طريق شيعه و سني به دست ما رسيده، اشاره به دو نوع انتظار شده است: يکي انتظار عام، که از آن، انتظار فرج به صورت مطلق تعبير شده است. و ديگري انتظار خاص، که از آن، انتظار ظهور حضرت مهدي عليه السلام بالخصوص تعبير گرديده است. اين تعبير عمدتا در روايات شيعه وارد شده است. از باب نمونه در رابطه ي با دسته ي اول از روايات مي خوانيم:

امام جعفر صادق عليه‌‏السلام فرمودند:

انتظار بدون عنصر پايدارى و شكيبايى و صبر در برابر مشكلات ، پوسته اى است بدون مغز و قالبى است بى محتوا، و در حقيقت انتظار نيست ، روح و جوهر اصلى انتظار، مقاومت و صبر است 

خداوند فرمود: «اى پیامبر! بوسیله تو و پیشوایان از نسل تو بر بندگان خویش رحمت مى آورم، و به وسیله قائم از بین شما، زمین خود را با تسبیح و تقدیس و تهلیل و تکبیر و بزرگداشت مقام الوهیّت، آباد مى سازم.

چهل حديث ارزشمند از امامان و پيابر گرامي اسلام بدين شرح است :

امام علی علیه السلام:

در روایتی از امام سجاد علیه السلام در باره با صفات منتظران زمان غیبت نقل شده است:

حکومت امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه) تأمین کننده اهداف همه انبیای بزرگ الهی است و به همین دلیل شاخصه‌های آن به اهمیت و بزرگی اهداف آن است. اگر بخواهیم شاخصه‌های این حکومت را بررسی کنیم

یکی از اعمال مورد سفارش ائمه مسئله انتظار فرج است علامه مجلس (ره) در بحار الانوار با اشاره به روایتی از امام باقرعلیه السلام به این موضوع اشاره دارد.

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ أَطِیعُواْ اللّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الأَمْرِ مِنكُمْ...
ای کسانی که ایمان آورده اید از خدا و رسول و صاحبانِ امرِ خویش (یعنی ائمه طاهرین علیهم السلام) اطاعت کنید...
«سورهء نسا، آیهء 59»